Op het einde van onze rondreis door Costa Rica, bezochten we het park Manuel Antonio. Dat was in eerste instantie een tegenvaller. Vergeleken met al het moois wat we al gezien hadden, vonden we dit veel te toeristisch: gebaande wandelpaden en massa’s mensen die met zijn allen door een verrekijker keken naar een luiaard hoog in de boom en de leguaan vlak langs het pad voorbij liepen. We besloten daarom met zijn tweeën terug te lopen via een ander pad. En dát bleek een goed idee: veel minder mensen en veel meer apen! Een grote groep witschouderkapucijnapen kruiste letterlijk ons pad. Zo dichtbij, dat ik tijdens het fotograferen van een aap ineens heel zachtjes iets op mijn arm voelde: het bleek het handje van een andere aap, die vond dat ik zijn doorgang blokkeerde… een heel bijzondere ontmoeting.