In Zuid-Afrika bezocht ik een struisvogelfarm. Wat een grappige dieren zijn dat van dichtbij. Een van mijn groepsgenoten was de klos om de dieren te voeren. Dat ging als volgt: hij moest zijn bril af doen en kreeg een emmer voer in zijn armen gedrukt. Met zijn rug naar de struisvogels toe moest hij voor het hek gaan staan, waarna de struisvogels binnen een paar seconden ter plekke waren en razendsnel over zijn schouders heen de emmer leeg aten. Blij dat ik niet als ‘vrijwilliger’ was aangewezen, het leek mij helemaal niet prettig, die langsflitsende snavels langs je oren. Al eten ze geen vlees, maar toch…