In 2015 maakte ik een mooie groepsreis door Andalusië. Een van de plekken die we bezochten was Baelo Claudia, de overblijfselen van een Romeinse stad, die rond het einde van de tweede eeuw voor Christus gesticht werd. Door de gunstige ligging van de stad, dichtbij de Straat van Gibraltar, kon de handel en visvangst opbloeien. De stad had een fabriek waar ‘garum’ werd geproduceerd, een vissaus waar de Romeinen dol op waren en wat het aanzien van de stad vergrootte. Aan alle succes kwam na een paar eeuwen een einde: na een vernietigende vloedgolf en meerdere aanvallen door piraten en andere boosdoeners, werd de stad uiteindelijk in de zesde eeuw verlaten (bron: Wikipedia).

In deze eeuw staat Baelo Claudia opnieuw in de belangstelling, nu als manier voor hedendaagse bezoekers om een indruk te krijgen van hoe een Romeinse stad er uit gezien moet hebben. Er zijn een aantal tempels te zien, maar onder meer ook resten van winkels, badhuizen en een theater. Een interessante plek om te bezoeken, waar de mooie ligging bij de zee en de duinen nog aan bij draagt. Al had ik de indruk dat de schoolklas die we er tegen kwamen, vooral onder de indruk waren van elkaar.

Maar wat ons bezoek die dag écht indrukwekkend maakte, waren de prachtige bloemen die overal op het terrein groeiden. Een zee van kleuren! Je begrijpt hoe geschokt wij waren toen – net nadat ik de foto’s had gemaakt – een tuinman op een grote grasmaaier kwam aanrijden…. en jawel, een kwartiertje later hadden alle bloemen het veld moeten ruimen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.