


We waren met onze reisgroep in Kamakura geweest, waarna we met z’n tweeën met trein en metro terug reisden naar station Ikebukuro, ‘ons’ station. We hadden een dag eerder ontdekt dat er langs de looproute van Ikebukuro naar ons hotel een kattencafé was en we besloten er heen te gaan.

We hadden een lange dag gehad, het was al donker en het regende, dus we kwamen moe en verzopen aan bij het café, wat zich op de vierde verdieping in een hoog gebouw bevond. Je moet wel weten waar je moet zijn…





Met de lift kwamen we bij de toegangsdeur tot het café. Er was niemand te zien, dus we gingen maar gewoon naar binnen. Dat bleek ook de bedoeling. Bij een computerscherm meldden we onze komst aan, waarna het apparaat een ticket uitspuugde met onze aankomsttijd. Je betaalt per tien minuten en rekent na afloop af op basis van de tijd die je geweest bent. We deden onze jassen en schoenen in een locker en deden de verplichte slippers aan, ook uit een automaat. Daarna konden we de ruimte in waar de katten zich bevonden. Er hing een poster met portretten van alle harige bewoners, met hun namen.

De ruimte was gezellig ingericht als huiskamer, met verschillende tafels en stoelen, lekkere banken en zelfs ligbedden. Je kon strips lezen, warme en koude dranken uit een automaat halen en spelletjes spelen op computers die klaar stonden. Er waren verschillende mensen binnen, wij waren de enige toeristen. Iedereen ging zijn eigen gang, sommigen lagen op een bed, anderen zaten achter hun laptop of waren met een kat aan het spelen. En iedereen was muisstil…














Je kon er kattensnoepjes kopen om uit te delen, wat wij uiteraard ook deden.








De katten zagen er relaxed en gezond uit en de hele ruimte was brandschoon. De sfeer was gezellig en ontspannen, echt een rustpunt in het hectische Tokyo. Het café waar wij waren heet Mocha Cat Café Ikebukuro East Store, een van de velen in Tokyo (en elders in het land). Onderstaand filmpje is van het café waar wij zijn geweest. Kijk minstens tot aan de vierde minuut, waar de katten eten krijgen: allemaal braaf op een rijtje! Dat hebben wij niet gezien, dus dat geeft weer een reden om nog eens terug te gaan.
Wat ontzettend leuk, deze heb ik helaas gemist. Groetjes uit Lelystad.
Hoi Wilma, mooie smoes om nog eens naar Japan te gaan, toch?