Tijdens mijn vele bezoeken aan Portugal heb ik de Portugese keuken langzaam leren waarderen. Voor mij was het in het begin even wennen, het is geen Italië waar ik zo’n beetje alles lekker vind, maar na verloop van tijd begon ik de lekkere dingen te ontdekken. Behalve de eigeelkleurige gebakjes, de lokale wijnen, de koffie en de olijven, is het vooral de vis die favoriet is bij mij. Met speciale voorkeur voor ‘peixe espada’ en ‘dourada’.

Dus toen ik na lange tijd weer eens in Portugal was, wilde ik uiteraard wel weer eens mijn favoriete gerechten hebben. Nu was het een reis met half pension, dus tijdens het diner viel er niks te kiezen: alle pijlen gericht op de lunch dus!

De eerste dag was het al raak: met een deel van de groep streken we neer op een terrasje midden in het centrum van Lissabon, een beetje uit de drukte. Eerst leek het tegen te vallen, de Engelstalige kaart met kleurenfoto’s van opgemaakte borden sprak mij niet bepaald aan. Niet authentiek genoeg… De Portugeestalige kaart zonder foto’s bracht uitkomst en daar stond mijn favoriete ‘peixe espada’ op.  Die was al vast binnen!

Later die week werd het nog beter: in Évora sloeg ik op goed geluk samen met twee reisgenoten een zijstraatje in, weg van de zonnige toeristische terrassen op het plein. Al gauw vond ik een handgeschreven bord met een pijl richting een restaurant genaamd‘O Garfo’ (de vork). Dat was vast goed! Twee andere groepsgenoten dachten dat ook en renden op een holletje achter ons aan. Ze hebben er geen spijt van gekregen, we hebben heerlijk gegeten in een echte, authentiek Portugese entourage (en niet de eerste de beste, zo blijkt uit deze video).

Maar, dat het ook té authentiek kan bleek later, tijdens de lunch in Mértola. Helaas waren er geen visgerechten die mij aanspraken en ging de voorkeur vanwege de beperkte tijd uit naar een keuze uit het dagmenu. Hoewel ik niet zo van kip houd, leek mij dat voor deze keer wel een goede optie en ik koos voor ‘Arroz de Frango de Cabidela’.Helaas viel dat tegen en klonk de naam mooier dan het er uit zag en smaakte. Tussen een bergje rijst met jus en flinterdunne kippenbotjes lagen twee flinke kippenpoten. En dan bedoel ik niet de gebraden kippenpoten die wij kennen, maar gewoon een paar afgehakte voeten. Eet smakelijk…