Hoe oud ik was toen ik er voor het eerst kwam, weet ik niet precies meer, maar het was in elk geval in het tijdperk waarin de Efteling nog vooral sprookjespark was: ik herinner me geen python of dat soort attracties, maar ook de Laven, de Pandadroom en Villa Volta waren er nog niet. Gewoon, ouderwetse sprookjes van Grimm en Andersen en consorten.

De  slapende (en ademende!) Doornroosje maakte grote indruk op mij, evenals het geitje dat zich in de klok verstopt voor de grote boze wolf en de dansende rode schoentjes (helemaal vanzelf!). Maar echt spannend was natuurlijk het griezelkasteel: eng en mooi tegelijk.

Tegenwoordig vind ik het Sprookjesbos eigenlijk nog steeds het leukste onderdeel van het park, al is de Droomvlucht ook favoriet. Al zwevend in het donker, waan je je echt even in een andere wereld. Een lieflijke wereld, waar alles is zoals het moet zijn. Als dat geen sprookje is?

Vandaag is de Efteling jarig, 60 jaar oud al weer.  Geen sprookje, maar de wonderlijke realiteit. Binnenkort maar weer eens gaan kijken of de magie nog bestaat?