Mensen die graag reizen pretenderen graag dat ze échte reizigers zijn, dat wil zeggen: geen toeristen. Volgens mij is het tegenwoordig wel moeilijk om helemaal geen toerist te zijn, want waar vind je nog plaatsen waar niemand geweest is? En wat is er trouwens mis mee om af en toe even toerist te zijn? In elk geval mag je dan zonder schaamte in souvenirwinkeltjes rondneuzen, dat doe ik op zijn tijd graag. Wat ik dan wel oversla zijn alle T-shirts, bekers, petten, muismatten en andere troep met ‘I love…. (en dan de plaats waar je bent)’ – dat vind ik nou net weer een beetje té toeristisch. De uitdaging is voor mij om iets te vinden dat typerend is voor het land, de stad of de streek waar ik ben. En soms is dat ineens heel wat anders dan je vantevoren denkt.
Neem nou Berlijn. Wat is typisch voor Berlijn: de muur, de Trabant, de Brandenburger Tor…. ja, maar ook en vooral: het ‘Ampelmännchen’.
Het Ampelmänchen is het mannetje dat sinds 1961 werd gebruikt op Oost-Duitse voetgangerslichten. Na de val van de muur werd het Ampelmänchen omstreden, omdat immers alles wat ‘Oost’ was, veranderd moest worden in ‘West’. Echter, door toedoen van een West-Duitse designer (Marcus Heckhausen), die oude stoplichten ombouwde tot lamp en deze verkocht, werd het Ampelmänchen al snel een kultsymbool.
In 2005 was het mannetje inmiddels zo populair dat besloten werd dat hij mocht blijven. Sindsdien kom je ‘m overal tegen bij voetgangersoversteekplaatsen in heel Berlijn, dus ook in het Westen. Daarnaast is hij een populair souvenir geworden en vind je zijn afbeelding op (jawel) T-shirts, mokken, petten, muismatten…
Er zijn zelfs winkels met alleen maar ‘Ampelmänner’ en natuurlijk is er ook een spel voor je I-phone…
Zandkorrel 