Op doorreis door Armenië stopten we voor lunch in een klein dorpje. Zoals vaak stapten we uit op een plek waar je als niets vermoedende toerist niet zou denken dat je er lekker zou kunnen eten, maar dat bleek wel degelijk het geval.
Een heerlijke lunch, waarbij alles zo ongeveer huisgemaakt was. En dan bedoel ik écht huisgemaakt… Om te beginnen werd het brood (dunne pannekoeken, een beetje zoals tortilla’s) ter plekke op ambachtelijke wijze bereid. Een groepje vrouwen kneedden het deeg en maakten er met veel armgezwaai dunne schijven van, die in een in de grond verborgen oven gestopt werden. Na slechts kort bakken, waren ze klaar. En lekker…
Het hoofdbestanddeel van de lunch was forel en die zwom nog tot enkele minuten voor aanvang rond in een tank in de tuin. Er werd even gevist en een half uurtje later lag de vangst gegrilld en wel op ons bord.
Zandkorrel 